Storyline yöntemi, öğrenenlerin öğrendiği
yeni
bilgilerin,
önceki
bilgileri
ve
tecrübeleri
tarafından
yönlendirildiği
ve
bunun
üzerine
öğrencilerin
kendi
anlamalarını
çeşitli
aktiviteler
ve
çalışmalarla
inşa
ettiği
teorisine
dayanır.
Storyline
yöntemi
öğrenme
sürecinde,
öğrencinin
aktif
katılımını
sağlayan
bir
ortam
yaratır.
Öğrenciler,
önemli
ve
anlamlı
bireyler
olarak
görülür
ve
önemli
sorumluluklar
yükler.
Storyline
yöntemi,
öğrenciye
anlamalarını
ve
becerilerini
geliştirmek
için
sürecin
içerisinde
çeşitli
desteklerde
bulunur.
Storyline
yöntemi’nin
ana
öğeleri
şunlardır:
oöğrenme sürecini, ayrıntılı bir zaman dilimine
ve
sıraya
yerleştirir.
okarakterler işe koşar.
oüzerinde çalışmak için bir olay seçer.
oçözümlemek için gerçek problemler sunar.
Programın tümleşmesine yeni bir yaklaşım
olan
Storyline
yöntemi,
“öykü
teması”
adında
bir
çalışma
başlığıyla,
programda
bağıntı
sistemi
için
bir
metin
yaratır.
Öykü
teması
başlığında
gerekli
olan
elemanlar;
sahne,
karakter
ve
olaylardır.
İyice
anlatılan
öykü
programdaki
bağlantılar
için
mantık
ve
yapı
sağlar.
Storyline
yöntemi’nin
tematik
çalışmadan
farkı,
anahtar
soruların
sunulmasıdır.
Tematik
yaklaşımda
rastgele
olmasına
rağmen,
Storyline
yöntemi’nde
araştırmaların
sırası
önemlidir.
Her
bir
öykü
teması
bölümü
bir
öncekine
dayanır
(aşamalılık)
(Bell
1994).
Storyline yöntemi, öğretmenlerin öğrencilerine
hangi
bilgi,
beceri
ve
davranışları
kazandıracağına
bilinçli
olarak
karar
vermesi
için,
sınıf
deneyimlerini
planlamada
geçerli
bir
yapı
sağlamıştır.
Bu
yaklaşım
aynı
zamanda,
sınıf
ve
grup
çalışmalarında,
bireysel
çalışmalarda
elverişli
olduğu
kanıtlanan
pratik
uygulama
stratejileri
ortaya
koymuştur.
Bu
yaklaşım,
yöntem
dizilerinden
oluşur,
bu
yüzden
belirlenen
konu
işlendikçe
ilerleme
garantilenir.
Ancak
yine
de
Storyline
yöntemi
süreci
devam
ederken
öğrenci
cevapları
ilerlemenin
gerekli
bir
parçası
olduğundan
yaklaşım
bu
anlamda
esnektir.
Bu yaklaşımın anahtar özelliklerinden biri
de,
öğrencilerin
var
olan
bilgi
ve
deneyimleri
üzerine
dayanan
ve
inşa
edilen
yoldur.
Öğrencinin
hem
hayal
gücünü
harekete
geçirmede
hem
de
pratik
sorun
çözmede
derse
ne
derece
katıldığı
da
önemli
bir
noktadır.
Storyline
yöntemi,
öğrencilere
hiçbir
zaman
düşünmedikleri
sorunların
cevaplarını
vermek
yerine
sorunları
yaratır
ve
öğrencilerin
sorularını
ön
plana
çıkarır.
Öğretmen
ve
öğrenciler
birlikte
fikir
üretirler.
Bu
yaklaşım
özünde
deneysel
ve
yapısaldır.
Programı,
sosyal
konuları
ve
çevreyi
keşfetmek
için
bir
uyarıcı;
anlamlı
sanatlar
ve
dili
ise
tartışma,
anlatma
ve
açıklama
aracı
olarak
kullanarak
şekillendirir.
Araştırma
ve
referans
becerileri
sözlü
olarak
düşünüldüğünde
bilgi
kaynaklarını
kullanarak
video
ve
film
şeritlerini
izleme;
kitaplar,
poster
ve
fotoğraflar
üzerinde
çalışarak,
öğrencileri
farklı
yollarla
cevap
ve
bilgi
aramaları
için
teşvik
ederek
geliştirilir.
Konular
genişledikçe
öğrenciler
fikir,
anlayış
ve
cevaplarını
sözlü
ya
da
yazılı
olarak
kaydederler.
Bu
yolla,
bireysel
çalışma
zenginliği
ve
güçlü
bir
sınıf
görünümü
yaratılır.
Bütün
bunlar,
öykü
süreci
tamamlandığında
gözden
geçirme
ve
değerlendirme
sürecine
imkân
verir
(Harkness
1993).
Storyline yöntemi’nin öncelikli amacı;
kişileri,
zamanı
ve
mekânı
içine
alan
bir
anlatım
süreci
yani
bir
öykü
oluşturmaktır.
Bu
anlatım,
iyi
bir
öğretim
için
önemli
olan
bilgi
ve
yeterlilikleri
uygun
bir
bağlantıda
ele
almalıdır.